Mijn naam is Jasper Heijstek (1967). Ik woon in Enschede met mijn levenspartner Jet (1961). Wij hebben samen twee dochters. Tess (1992) en Sarah (1996). Sinds 1987 ben ik werkzaam in het grafische vak.
Na de middelbare school wilde ik een kunst-opleiding gaan volgen maar had geen idee in welke richting. De DEVA, een voormalig particuliere etaleurs-vakopleiding in Almelo, gaf twijfelaars zoals ik de kans om zich twee jaar lang te oriënteren. Op die school was fotografie een keuzevak. Ik had daar tot dan toe nauwelijks belangstelling voor. Het doka-werk en de techniek vond ik fantastisch dus ik wilde er alles over weten. In de loop van de opleiding meldde ik me aan bij de MTS voor Fotografie en Fotonica in Den Haag en werd daar aangenomen. Omdat ik geen bèta ben liep ik tijdens het eerste leerjaar al tegen problemen aan. De theoretische kant van de opleiding viel me zwaar terwijl ik voor de praktijklessen goede beoordelingen kreeg. Er was geen balans waardoor de schoolleiding besloot dat ik de opleiding moest afbreken.
Via een vriend kwam ik terecht bij een lithografisch bedrijf. Daar kreeg ik de kans om als leerling te beginnen. Jet was daar ook werkzaam en zo hebben wij elkaar ontmoet en werden verliefd. We zijn inmiddels ruim 30 jaar bij elkaar! Nadat ik mijn praktijkopleiding had afgerond werkte ik als scan-operator bij verschillende bedrijven. Toen midden jaren negentig de digitalisering de grafische industrie overnam moest ik meebewegen om niet tussen wal en schip te belanden. Tamelijk autodidact heb ik me omgeschoold tot Desktop Publisher, ben in die rol zelfstandig ondernemer geweest en raakte in het begin van het nieuwe millennium betrokken bij de automatisering van grafische processen binnen verpakkingsdrukwerk. Inmiddels werk ik voor een groot e-commerce bedrijf in Deventer waar ik mijn gevormde kennis goed kan gebruiken. Van de ‘oude’ grafische beroepen is geen spoor meer te bekennen maar ik ben dankbaar dat ik mijn ervaring kan gebruiken om jongere generaties grafici te helpen begrijpen hoe de techniek zich heeft ontwikkeld.
Sinds de middelbare school maak ik muziek en speel ik in bandjes. Tegenwoordig speel ik toetsen in de live coverband DSRDR (DISORDER) samen met vijf vrienden. Soms werk ik mee aan muzikale gelegenheidsprojecten in de regio. Ik haal daar veel energie uit en het zorgt voor een aangename afleiding.
11 januari 2016
Op de lagere school had ik een vriend die samen met zijn ouders en oudere broer in een prachtige boerderij aan de Hanhofweg in De Lutte woonde. Omdat wij samen in Oldenzaal op school zaten was het voor hem te ver fietsen om in de middagpauze naar huis te gaan dus...
Overdag componeerde mijn vader muziek. Stukken voor ensembles, kamermuziek en composities voor orkest. ’s Avonds, meestal al aan het einde van de middag ging hij als uitvoerend musicus op weg naar een concert en kwam pas laat thuis. Mijn moeder en ik gingen soms mee wanneer het orkest waarin mijn vader werkte in de buurt moest optreden. Als kleine jongen was ik gefascineerd door de muziek maar vooral door de aanblik van de overvolle bühne met minstens 75 musici die hard aan het werk waren.
Op 6-jarige leeftijd kreeg ik vioolles van een collega van mijn vader. Ik was enthousiast en al snel speelde ik met mijn moeder aan de vleugel en mijn vader op klarinet eenvoudige trio-stukjes. De toon, het aanstrijken van de snaren en de vingerzettingen gingen me aardig goed af maar met noten lezen had ik grote moeite. Mijn leraar kwam er pas na twee jaar achter dat ik álles uit het hoofd en dus op mijn gehoor speelde. Wanneer ik voor de volgende les een paar stukjes thuis moest oefenen vroeg ik hem altijd om ze voor te spelen...
Next
